Mε πλήρη συναίσθηση του ιστορικού μας χρέους, συγκεντρωθήκαμε σήμερα στην ηρωοτόκο κοινότητα της Αμαργέτης, για να αποτίσουμε τον προσήκοντα φόρο τιμής στον ήρωα της Αντίστασης, τέως Λοχία 1044 Αθανάσιο Γεωργίου, ο οποίος θυσίασε τη ζωή του κατά την ημέρα της εκδήλωσης του προδοτικού πραξικοπήματος της 15
ης Ιουλίου,1974, προασπιζόμενος τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα.
Η εκφώνηση του σημερινού επιμνημόσυνου λόγου για ένα ήρωα που προέρχεται από τις τάξεις της Αστυνομίας, δημιουργεί σ’ εμένα, ως Αρχηγό του Σώματος, μα πρωτίστως ως άνθρωπο, συναισθήματα βαθιάς συγκίνησης, δέους και θαυμασμού. Την ίδια στιγμή αισθάνομαι βαριά την ευθύνη να μιλήσω γι’ αυτόν τον 27χρονο τότε νέο, που την αποφράδα εκείνη ημέρα, έκανε την υπέρτατη υπέρβαση. Την υπέρβαση που τον ανύψωσε σ’ ένα άλλο επίπεδο, πέρα και πάνω από τα ευτελή, τα μικρά και τ΄ ανθρώπινα που τον μετέτρεψε από ένα απλό καθημερινό άνθρωπο, σε ήρωα. Με απαράμιλλο σθένος, αυτοθυσία και αυταπάρνηση, έπεσε μαχόμενος κατά τη σφοδρότατη επίθεση των πραξικοπηματιών με βαρέα όπλα κατά της Αρχιεπισκοπής. ΄Ηταν ο μοναδικός νεκρός στον ιερό αυτό χώρο.
Πανοσιολογιότατε,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί συνάδελφοι
Ο Αθανάσιος Γεωργίου, ο Αθανάσης όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του και οι συγχωριανοί του, γεννήθηκε στις 7.1.48 στην Αμαργέτη και ήταν ο πρωτότοκος γιος από τα δέκα παιδιά της Δήμητρας και του Χριστόφορου. Αποφοίτησε από το A’ Γυμνάσιο Πάφου και μετά την αποστράτευσή του από την Εθνική Φρουρά παρέμεινε στο χωριό του και βοηθούσε τους γονείς του σε διάφορες αγροτικές εργασίες. ΄Ονειρό του ήταν να δημιουργήσει κάποτε ο ίδιος μια δική του φάρμα, τελικά όμως αποφάσισε το 1973 να ενταχθεί στις τάξεις της Αστυνομίας και τοποθετήθηκε στη φρουρά της Αρχιεπισκοπής στη Λευκωσία. Στο μεταξύ ετοιμαζόταν να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, αφού κατά το τέλος του ίδιου έτους παντρεύτηκε την Αντρούλλα Σταύρου και διέμεναν στην περιοχή Παλλουριώτισσας.
Στις 14 Ιουλίου, 2014, την προηγούμενη μέρα του πραξικοπήματος, ο Αθανάσης βρισκόταν σε υπηρεσία στη βραδινή βάρδια συνοδεύοντας τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο κατά την επιστροφή του από το Τρόοδος. Επέστρεψε στην οικία του η ώρα 7 το πρωί της 15ης Ιουλίου, ενώ η σύζυγός του είχε ήδη μεταβεί στην εργασία της ως νοσηλεύτρια. Στις 8.20 π.μ., στο άκουσμα των σειρήνων, ο Αθανάσης αποφάσισε άμεσα να επιστρέψει στην υπηρεσία του. Μάταια η αδελφή του και η σπιτονοικοκυρά του προσπάθησαν να τον μεταπείσουν. ΄Ηταν ταλαιπωρημένος και άυπνος, η αφοσίωσή του όμως στον νόμιμα εκλελεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον οδήγησε πίσω στο καθήκον.
Στην Αρχιεπισκοπή επικρατούσε μία χαώδης κατάσταση. Οι πραξικοπηματίες έβαλλαν εναντίον του κτιρίου με κάθε διαθέσιμο μέσο. Ο Αθανάσης ανέλαβε τη θέση του χειριστή πολυβόλου. Αρχικά βρισκόταν στην οροφή του κτιρίου και έβαλλε κατά των πραξικοπηματιών με τη βοήθεια δύο πολιτών. Με την εισδοχή άρματος των πραξικοπηματιών στον χώρο της Αρχιεπισκοπής, ο Αθανάσης με τους δύο πολίτες, που ήταν αδέλφια, υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν από την οροφή, στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όπου συνέχισαν να αγωνίζονται. Σε κάποια στιγμή το ένα από τα δύο αδέλφια τραυματίστηκε και ως εκ τούτου, οι δύο εξήλθαν του γραφείου. Ο Αθανάσης παρέμεινε εκεί μόνος, συνεχίζοντας να βάλλει έως ότου έπεσε νεκρός αφού το δωμάτιο μέσα στο οποίο βρισκόταν είχε πολυβοληθεί από τους πραξικοπηματίες.
Όταν αναζητήθηκε από τους γονείς και τη σύζυγό του, αυτοί πληροφορήθηκαν ότι είχε ταφεί σε ομαδικό τάφο έξω από το κοιμητήριο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Παλλουριώτισσα. Με καθυστέρηση 41 χρόνων ο ήρωας συνάδελφος μας, κηδεύτηκε πριν από ένα ακριβώς χρόνο μαζί με ακόμη 16 νεκρούς, μαχητές της αντίστασης και θύματα του πραξικοπήματος. Τα οστά τους είχαν βρεθεί σε ομαδικό τάφο στο Κοιμητήριο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.
Όμως η θυσία του Αθανάση δεν ήταν το μόνο τραγικό κτύπημα για την οικογένεια Γεωργίου, καθώς αυτή έχει δώσει ένα ακόμη ήρωα στην πατρίδα. Ο δευτερότοκος γιος, ο Ιωάννης περιλαμβάνεται στον κατάλογο των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής. Υπηρετούσε την θητεία του στην Εθνική Φρουρά και μόλις έμαθε ότι ο αδελφός του είχε σκοτωθεί, του παραχωρήθηκε μονοήμερη άδεια από τη μονάδα όπου υπηρετούσε, για να επισκεφθεί τους γονείς του στην Πάφο. Παρά τις προτροπές της οικογένειας του να μην επιστρέψει και παρά τον αβάσταχτο πόνο του για τον χαμό του μεγάλου αδελφού, πήγε πίσω στη μονάδα του και έκτοτε δυστυχώς αγνοείται.
Τέως Λοχία 1044 Αθανάση Γεωργίου,
Θα μπορούσες κάλλιστα να εγκαταλείψεις τη θέση σου, σε μια προσπάθεια να σώσεις τη ζωή σου. Δεν το έπραξες. Επέλεξες τον δρόμο της θυσίας, της τιμής και της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν ήσουν ήρωας κατά τύχη, από απλή συγκυρία, αλλά από επιλογή. Ως άλλος Λεωνίδας, ως άλλος Αθανάσιος Διάκος, ως άλλος Αυξεντίου, δεν λιποψύχησες και δεν γονάτισες. Παρέμεινες όρθιος και έπεσες μέχρι την ύστατη ώρα μαχόμενος, ως γνήσιος πατριώτης μα και ως Άνθρωπος. Γιατί, μιλώντας για σένα Αθανάση, αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό τα λόγια του ποιητή:
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπροστά στα τουφέκια…».
Και αυτό ακριβώς έκανες εσύ Αθανάση. Κι εμείς, στεκόμαστε μπρος στο απροσμέτρητο μέγεθος τούτης της θυσίας, μικροί και ταπεινοί, συναισθανόμενοι την τεράστια ευθύνη που εναποθέτουν πάνω στους ώμους μας οι δικές σου παρακαταθήκες οι ιερές αυτές παρακαταθήκες που μας καλούν επιτακτικά να πράξουμε το ορθό και το πρέπον για την κοινωνία, την πατρίδα και τις μελλοντικές γενεές. Η θυσία του Αθανάση και των υπόλοιπων ηρώων της αντίστασης αλλά και των εθνικοαπελευθερωτικών μας αγώνων, αν και δυστυχώς ακόμη αδικαίωτη, ανοίγει δρόμους διάπλατους, καλώντας μας να γίνουμε ήρωες της ζωής και της καθημερινότητας, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Οφείλουμε λοιπόν όλοι μαζί να συμβάλουμε για να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη και ευημερούσα πατρίδα. Και τούτο μπορεί να επιτευχθεί με την υπεύθυνη και εποικοδομητική στάση μας έναντι στην κοινωνία και στα φλέγοντα προβλήματα που την ταλανίζουν. Τούτο μπορεί να γίνει, όταν ως βασικά όπλα μας, έχουμε την ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Όταν βάζουμε το «εμείς πάνω από το εγώ». Όταν λειτουργούμε με πολιτική ωριμότητα, σύμπνοια και με ομοψυχία, ούτως ώστε να μην διαπράξουμε ποτέ ξανά εγκλήματα και λάθη του παρελθόντος.
Και εμείς με τη σειρά μας, ως συνάδελφοι του ήρωα Αθανάσιου Γεωργίου, οραματιζόμαστε και παλεύουμε για μια Αστυνομία αντάξια της θυσίας του, καθώς και όλων των εθνικών ηρώων που προήλθαν από τις τάξεις του Αστυνομικού Σώματος. ΄Εχοντας πυξίδα την αντρειοσύνη και το μεγαλείο ψυχής τους, καταβάλλουμε συνεχείς, οργανωμένες και στοχευμένες προσπάθειες ούτως ώστε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τις τεράστιες, μα και πρωτόγνωρες σύγχρονες προκλήσεις που βρίσκονται ενώπιον μας, αλλά και να επιλύσουμε διαχρονικά και συσσωρευμένα προβλήματα. Σε τούτο τον ακατάπαυστο αγώνα που διεξάγουμε, άκρως απαραίτητη είναι η στήριξη της κοινωνίας και της πολιτείας. Η Αστυνομία χρειάζεται σήμερα περισσότερα νομικά εργαλεία κατά του εγκλήματος και της διαφθοράς και μεγαλύτερη ενίσχυση σε έμψυχο υλικό. Πρωτίστως όμως, απαιτείται σύμπραξη και σύμπνοια με την κοινωνία, για να είμαστε εις θέση να επιτελέσουμε ακόμη πιο αποτελεσματικά τον ρόλο μας ως φορέας ευταξίας, ευνομίας και συνάμα κοινωνικής συνοχής.
Κυρίες και κύριοι,
Με το βλέμμα στραμμένο πίσω στις θυσίες των ηρώων και του λαού μας, ας κοιτάξουμε μπροστά με αυτοπεποίθηση και δύναμη ψυχής και ας γκρεμίσουμε τείχη που μας κρατούν στάσιμους και καθηλωμένους. Η μακραίωνη ιστορία του πολύπαθου τούτου τόπου καταδεικνύει τις αστείρευτες δυνάμεις και τη θέληση του λαού μας να επιβιώσει και να προκόψει. Γι’ αυτό και δεν έχουμε δικαίωμα ούτε και μία στιγμή να καταθέσουμε τα όπλα. Το οφείλουμε στον Αθανάση, στον αγνοούμενο αδελφό του Ιωάννη και στους άλλους δύο ήρωες της κοινότητας σας, τον αγωνιστή του απελευθερωτικού μας αγώνα Σωκράτη Χατζηευαγέλου και τον μέχρι πρότινος αγνοούμενο της τουρκικής εισβολής, Αρέστη Αρέστη, τα οστά του οποίου έχουν πρόσφατα ταυτοποιηθεί με τη μέθοδο DNA και έχουν ταφεί εδώ στη γενέτειρά του. Το οφείλουμε σε όλους τους εθνικούς ήρωες της Κύπρου. Το χρωστούμε στην πολύπαθη πατρίδα μας και στις επερχόμενες γενεές.
Τιμή και δόξα στον ήρωα της αντίστασης και της δημοκρατίας Αθανάσιο Γεωργίου.