- Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Βόστρων, Έξαρχε του Πανάγιου Τάφου,
- Σεβαστό Ιερατείο,
- Κυρία και κύριοι εκπρόσωποι των Κοινοβουλευτικών Κόμματων
- Έντιμοι κύριοι Βουλευτές
- Aξιότιμε κύριε Δήμαρχε Τσερίου,
- Κύριοι πρόεδροι και μέλη των Κοινοτικών Συμβουλίων,
- Κυρία Πρόεδρε και μέλη του Παγκύπριου Αντιναρκωτικού Συνδέσμου,
- Κύριε εκπρόσωπε του Σωματείου Προσκόπων Κύπρου,
- Αγαπητοί γονείς, αδέρφια, συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντος,
- Κυρίες και Κύριοι,
Με βαθιά συγκίνηση προσήλθαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του αείμνηστου μαθητή Μιχάλη Μενελάου, αλλά και για να τελέσουμε τα 19α Μιχάλεια που οργανώνονται προς τιμή του.
Ο Μιχάλης, ο πρωτότοκος υιός του Παναγιώτη και της Σταυρούλας, υπήρξε ένας δραστήριος νέος, γεμάτος ενέργεια, με θετική αύρα, που υπεραγαπούσε τον αθλητισμό. Αγωνιζόταν, ως τερματοφύλακας, στην «ΕΛΗΑ» Λυθροδόντα. Αγωνιζόταν συνειδητά και κατά της μάστιγας των ναρκωτικών. Ο ίδιος διψούσε για ζωή, υποστήριζε με πάθος την υγιεινή και καθαρή ζωή. Έκανε όνειρα, έβαζε στόχους, όπως και κάθε παιδί στα 18 του χρόνια. Το «είναι» του, η ιδιοσυγκρασία και ψυχοσύνθεσή του, δεν επέτρεπαν σε κανένα νέο παιδί να μπλεχτεί στον αδιέξοδο σκοτεινό κόσμο των εξαρτησιογόνων ουσιών, των ψεύτικων εικόνων και υποσχέσεων, των φτιαχτών παράδεισων.
Φεβρουάριος τώρα, μαύρος Φεβρουάριος και τότε που κόπηκε τόσο άδικα το νήμα της ζωής του Μιχάλη, όταν κτυπήθηκε από αυτοκίνητο έξω από το σπίτι του στο Μαθιάτη. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, το ώριμο του μυαλό και η αγνή ψυχή του όριζαν όπως δώσει με τη ζωή του ζωή σε άλλους συνανθρώπους μας. Μπορεί το χαμόγελό του να έσβησε για πάντα. Ο Μιχάλης, όμως, συνεχίζει να ζει μέσα από τις ζωές δύο συνανθρώπων μας.
Οι γονείς του Μιχάλη κλήθηκαν να συναινέσουν στην επιθυμία του γιου τους, που είχε ένα χρόνο πριν εκφράσει στην πολυαγαπημένη του γιαγιά, να γίνει δότης οργάνων. Μια απόφαση δύσκολη όταν πρόκειται για αγαπημένα μας πρόσωπα. Μια απόφαση ακόμη πιο δύσκολη όταν πρόκειται για το ίδιο το σπλάχνο σου. Ο κ. Παναγιώτης και η κ. Σταυρούλα μετέτρεψαν τη λύπη και τον πόνο τους από την απώλεια του παιδιού τους σε προσφορά και ελπίδα για άλλους συνανθρώπους μας. Κερδίσατε, αγαπητοί μου, επάξια το σεβασμό από ολόκληρη την κοινωνία. Σας αξίζει κάθε έπαινος, κάθε ρανίδα εκτίμησης, κάθε ίχνος τιμής.
O Μιχάλης δεν είναι μαζί μας, αλλά από εκεί όπου βρίσκεται, μαζί με του Αγγέλους και μας παρακολουθεί, θέλουμε να ξέρει ότι θα τον θυμόμαστε πάντα γιατί με το παράδειγμά του άνοιξε για τους νέους το δρόμο της προσφοράς. Ο Μιχάλης κατάφερε να μας δείξει ότι όσο σύντομο και αν είναι το πέρασμά μας από αυτή τη ζωή, μπορούμε, και έχουμε ευθύνη με τις πράξεις μας, να κινητοποιήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε το κοινωνικό σύνολο στο πνεύμα του εθελοντισμού και του αλτρουισμού, αλλά και στον αγώνα κατά των ουσιών εξάρτησης.
Ως Αστυνομία δίδουμε, ιδιαίτερη βαρύτητα στη διαφώτιση και ευαισθητοποίηση των νέων μας σε θέματα ναρκωτικών, ενώ εργαζόμαστε εντατικά για την πρόληψη και καταπολέμηση αυτού του μείζονος κοινωνικού προβλήματος. Οφείλουμε όλοι να συνδράμουμε άμεσα και αποφασιστικά, μέσω της χρήσης σύγχρονων μεθόδων, εναρμονισμένων με την ψυχοσύνθεση των νέων και την κοινωνική πραγματικότητα, στην παροχή ευκαιριών υγιούς και δημιουργικής απασχόλησης˙ στην καλλιέργεια σωστών προτύπων, στάσεων και συμπεριφορών και στην προώθηση των πανανθρώπινων και διαχρονικών αρχών και αξιών που θα πρέπει να καθοδηγούν και να εμπνέουν τους νέους μας. Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και ας επιτελέσουμε στο ακέραιο, αυτό το ύψιστο κοινωνικό καθήκον.
Η οικογένεια του Μιχάλη Μενελάου ανέλαβε στο μέγιστο τις ευθύνες της και ανέθρεψε ένα παιδί υπόδειγμα˙ ένα παιδί που το όνομά του θα συνδέεται πάντοτε με τις υπέρτατες έννοιες του ανθρωπισμού, της ανιδιοτέλειας, του αγώνα και της προσφοράς.
Πανίκο, Σταυρούλα,
Πρέπει να είστε, και είμαι σίγουρος ότι είστε, πραγματικά υπερήφανοι για το παιδί σας. Ο αμερικανός δοκιμιογράφος, φιλόσοφος και ποιητής Ράλφ Ουάλντο Έμερσον είχε πολύ εύστοχα πει: «Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα». Και ο Μιχάλης αποτελεί πρότυπο ήθους. Έχει εξυψώσει με τις πράξεις του τον πολιτισμό μας και έχει ανεβάσει τον πήχη και το μέτρο σύγκρισης πολύ ψηλά. Αυτή η ωραία εικόνα του Μιχάλη να σας συντροφεύει για πάντα και να απαλύνει έστω και λίγο το πόνο σας από τον αδόκητο χαμό του.
Καταληκτικά, να εκφράσω τόσο τις δικές μου ευχαριστίες όσο και της Υπηρεσίας μου στα Κοινοτικά Συμβούλια Μαθιάτη, Λυθροδόντα και Αγίας Βαρβάρας, στον Ποδηλατικό όμιλο «Άγιος Μνάσων» της Ιεράς Μητρόπολης Ταμασού και Ορεινής και στο Σωματείο Δρομέων Κύπρου «Περικλής Δημητρίου» για την εδώ παρουσία και προσφορά τους στην καθιερωμένη εκδήλωση των Μιχάλειων. Μέσα από τη σεμνή αυτή εκδήλωση, αναδεικνύεται, ο αγώνας σας ενάντια στα ναρκωτικά και σε κάθε άλλη εξαρτησιογόνα ουσία. Οι δράσεις που αναπτύσσετε, καλλιεργούν στην κοινωνία, και ειδικότερα στους νέους μας, αρχές και αξίες που τους εξυψώνουν ηθικά και πνευματικά.
Ξεχωριστές ευχαριστίες απευθύνω στον Παγκύπριο Αντιναρκωτικό Σύνδεσμο. Σε αυτούς τους εθελοντές που με τις πολυάριθμες και ουσιαστικές πρωτοβουλίες και δράσεις τους, αγωνίζονται, από το 1989, ανιδιοτελώς κατά του μείζονος κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών.
Για το τέλος κρατάμε τα πολύ συγκινητικά λόγια του Διευθυντή του Παγκύπριου Γυμνασίου που απηύθυνε στον επικήδειο λόγο του, το Φεβρουάριο του 1999: «Ο Μιχάλης Μενελάου του Παναγιώτη της τρίτης τάξης του Λυκείου, απολύεται με διαγωγή κοσμιοτάτη, με ανθρωπιά ανυπέρβλητη, με ψυχή αγγελική.»
Ας είναι αιωνία η μνήμη του και λαμπρό το παράδειγμα της προσφοράς του που θα εμπνέει τις σημερινές και μελλοντικές γενεές.