Συμβούλιο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας Κύπρου


Πανιερώτατε, Σεβαστό Ιερατείο,
Έντιμοι κ. Βουλευτές και εκπρόσωποι κομμάτων,
Αξιότιμη κα. Έπαρχε Πάφου,
Αγαπητέ πρόεδρε της Ένωσης Κοινοτήτων Πάφου Αγαπητοί πρόεδροι και μέλη Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων,
Σεβαστές οικογένειες και συγγενείς των τιμουμένων αγωνιστών της Ελευθερίας,
Κυρίες και κύριοι,

Είναι για μένα ύψιστη τιμή και προνόμιο, να απευθύνω σήμερα, επιμνημόσυνο λόγο στο Εθνικό Μνημόσυνο των ηρώων της γενέτειρας μου, Αναρίτας.


Γι΄ αυτό, με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης, δέους και απέραντου σεβασμού, αποδέχτηκα την πρόσκληση να είμαι σήμερα εδώ, για να αποτίσουμε όλο μαζί, τον προσήκοντα και οφειλόμενο φόρο τιμής και αναγνώρισης στους ήρωες της κοινότητας μας.


Από πολύ μικρή ηλικία, οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς, θυμόμαστε τα λόγια των γονέων μας, να μας διηγούνται με συγκίνηση, ενθουσιασμό και περηφάνια, τα ασύλληπτα σε λεβεντιά και τόλμη κατορθώματα, των ηρώων της πρόσφατης ιστορίας μας. (των ανθρώπων δηλαδή που τώρα μνημονεύουμε)

Σήμερα, στη σεμνή αυτή τελετή, ξυπνούν μαύρες, σκοτεινές μνήμες και θύμησες από τις εφιαλτικές ώρες των δραματικότερων ίσως γεγονότων, της ιστορίας του κυπριακού ελληνισμού, που μας σημάδεψαν.

Ταυτόχρονα, ξυπνούν όπως και παλαιότερα, αισθήματα υπερηφάνειας, θαυμασμού και τιμής, για τον Λαμπριανό Χριστοφή, τον Ανδρέα Γεωργίου, τον Γεώργιο Στόκκο και τον Ροδοσθένη Αλεξάνδρου, που υπήρξαν απόλυτα συνεπείς απέναντι στην εθνική ευθύνη, στο κάλεσμα και την υποχρέωση τους προς την πατρίδα και το Έθνος των Ελλήνων.

Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ο ιερός και απελευθερωτικός αγώνας του 1955-59 ενάντια στην πανίσχυρη Βρετανική αποικιοκρατία, οι δικοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64, το προδοτικό πραξικόπημα αλλά και τα δραματικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής του 1974, έχουν αφήσει έντονα το στίγμα τους και στην κοινότητα της Αναρίτας.
Είναι εξαιρετική τιμή για εμένα προσωπικά, αλλά συνάμα επιβαλλόμενο χρέος, να βρίσκομαι στη μικρή μας κοινότητα, (μικρή σε έκταση και πληθυσμό αλλά μεγάλη σε ηρωισμό και φιλοπατρία) και να απευθύνω επιμνημόσυνο λόγο για τα πανάξια τέκνα της, που χωρίς δισταγμό πρόταξαν τα στήθια τους και πολέμησαν, για την υπεράσπιση των πατρογονικών βωμών και εστιών για την προάσπιση των άφθαρτων διαχρονικών αξιών της ειρήνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Κυρίες και κύριοι,
τιμούμε σήμερα πρώτα τον ήρωα Λαμπριανό Χριστοφή, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αναρίτα. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, κατατάχθηκε στις τάξεις του Αγγλικού στρατού και υπηρέτησε ως απλός στρατιώτης όπως πολλοί άλλοι λεβέντες, συμπατριώτες μας. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μια ηρωική μάχη και εκτελέστηκε αργότερα, στις 16 Ιουλίου του 1943, με άλλους συντρόφους του.

Θυσιάστηκε, προασπιζόμενος τα υψηλότερα ιδανικά της γενιάς του, τα ιδανικά της ελευθερίας και για την επικράτηση της δικαιοσύνης και ασφάλειας στο κόσμο. Τα λείψανά του, τάφηκαν στην Ιταλία μαρτυρώντας διαχρονικά τη συμμετοχή της μικρής μας Κύπρου, στον οικουμενικό αγώνα κατά της βαρβαρότητας και του φασισμού.

Η μικρή μας κοινότητα και η οικογένεια του ήρωα Λαμπριανού, θα πρέπει να νιώθουν και είμαι σίγουρος πως νιώθουν, περήφανοι για τη θυσία του.

Τιμούμε επίσης σήμερα, τον ήρωα Αντρέα Γεωργίου, ο οποίος έφηβος ακόμη, εντάχθηκε στις τάξεις της θρυλικής ΕΟΚΑ, αναπτύσσοντας πολύ σύντομα έντονη δράση. Η πρώτη επίθεσή του εναντίον Άγγλων στρατιωτών έγινε με σφενδόνη κατά αγγλικής περιπόλου, καταφέρνοντας να τραυματίσει Άγγλο στρατιώτη.


Στις 30 Οκτωβρίου του 1956, ο Ανδρέας έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του γενέτειρα, στην προσπάθεια του να στήσει ενέδρα με χειροβομβίδες εναντίον Άγγλων στρατιωτών. Μικρής διάρκειας η ζωή του, όμως αξιοζήλευτη σε ποιότητα, σε «αρετήν και τόλμην», σε ελεύθερο φρόνημα και σε ακατάβλητη δύναμη ψυχής.


Ο ηρωικός θάνατός του, έκανε πράξη την ιστορική παρακαταθήκη: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον».




Ένας άλλος λεβέντης, πανάξιο μέλος της Αστυνομίας Κύπρου και φλογερός πατριώτης, με ταπεινότητα και ευσυνειδησία, υπήρξε ο Ανδρέας Λουκά, ο οποίος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1939 στην Αναρίτα. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, ήταν παντρεμένος και είχε μια θυγατέρα. Κατετάγη στην Αστυνομία στις 7 Απριλίου του 1958 και πιστός στον όρκο του, εκτελώντας το καθήκον του ως Αστυνομικός, σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας από τους Τούρκους, στις 6 Φεβρουαρίου το 1964 στον Άγιο Σωζόμενο.


Η αγάπη του για την οικογένειά του ήταν μεγάλη. Την ίδια μεγάλη αγάπη όμως, έτρεφε και για την πατρίδα του. Γιατί έμαθε από παιδί, ότι η πατρίδα, το χώμα των προγόνων μας, είναι ότι πιο ιερό, ανώτερο, ακριβότερο και πολυτιμότερο κληροδότημα για τα παιδιά μας.


Ο συνάδελφος αστυνομικός, Ανδρέας Λουκά, όχι μόνο επιτέλεσε στο ακέραιο το χρέος του στην πατρίδα, αλλά έμεινε πιστός και αφοσιωμένος στο καθήκον του απέναντι στην Υπηρεσία του. Επέδειξε απαράμιλλο θάρρος, τόλμη, γενναιότητα και υψηλή αίσθηση επαγγελματικής αφοσίωσης και προσήλωσης προς την Αστυνομία, την οποία τάχθηκε να υπηρετεί και να τιμά, μέχρι το τέλος της ζωής του.



Το παράδειγμά του, δεν άργησε να ακολουθήσει και ο ήρωας Γεώργιος Στόκκος, ο οποίος δείχνοντας έμπρακτα την ιδιαίτερη αγάπη του για την πατρίδα, εντάχθηκε στις νόμιμες ομάδες του κράτους και αγωνίστηκε για την υπεράσπιση του, όταν η Τουρκία άρχισε να φανερώνει τις αρπακτικές της διαθέσεις και τις απειλές της για εισβολή. Σκοτώθηκε στη γραμμή αντιπαράταξης στις 06 Απριλίου 1964.


Ο Γεώργιος Στόκκος εκείνη την ημέρα πέταξε ψηλά. Το όνομά του όμως, παραμένει ανεξίτηλα γραμμένο στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μας. Η μορφή του, έχει θρονιαστεί στο βάθρο της αιωνιότητας, κερδίζοντας πανάξια μια θέση ανάμεσα σε αυτούς που αξιώθηκαν την αθανασία. Σαν περήφανος αετός, αγναντεύει από ψηλά τις σκλαβωμένες ακόμα περιοχές και το σημείο της θυσίας του, αναμένοντας την ώρα της ελευθερίας και της δικαίωσης.


Τέλος τιμούμε σήμερα, τον Ροδοσθένη Αλεξάντρου, ο οποίος στις 15 Ιουλίου του 1974, όταν εκδηλώθηκε το προδοτικό πραξικόπημα έσπευσε μαζί με άλλους αντιστασιακούς και νομιμόφρονες πολίτες από την Πάφο, για να ενισχύσουν τις νόμιμες δυνάμεις της Λεμεσού, ενάντια στο πραξικόπημα, για αποκατάσταση της έννομης τάξης.
Πριν φτάσουν στην πόλη, κοντά στο Κολόσσι άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από αδελφικές, δολοφονικές σφαίρες, που ύπουλα και άνανδρα έριξαν εναντίον του οι άφρονες πραξικοπηματίες και καταλύτες της Δημοκρατίας. Η καλοστημένη ενέδρα τους πέτυχε, όπως πέτυχε συνεπεία των πράξεων τους και η διάλυση του κράτους δικαίου αλλά και η Τουρκοποίηση της μισής μας πατρίδας.


Το αγνό αίμα του, πότισε εκεί στο Κολόσσι, το δέντρο της ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. Αναμένουμε όλοι μας τους καρπούς αυτού του δέντρου που εδώ και 44 χρόνια, σκυθρωπό και άκαρπο, στέκει βουβό και λυπημένο.


Οι θυσίες των ηρώων μας κυρίες και κύριοι, παραμένουν μέχρι σήμερα αδικαίωτες. Η μνήμη τους ωστόσο, διαρκεί και θα διαρκεί ως η ασίγαστη φωνή της δικής μας συνείδησης, ως η φωνή της εγρήγορσης στο ατομικό και συλλογικό υποσυνείδητό μας, να εκπληρώσουμε το χρέος μας προς αυτούς και την πατρίδα.

Όλοι μας, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, έχουμε βαρύτατο καθήκον και ύψιστη υποχρέωση, ως ελάχιστο φόρο τιμής και ως δικαίωση προς τους ήρωες μας, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να προασπιζούμε την πατρίδα και την κοινωνία μας.
Είμαστε χρεωμένοι από την ιστορία, να παραδώσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας, μια ενωμένη, ελεύθερη, δημοκρατική και ευημερούσα Κύπρο. Να παραδώσουμε μια πατρίδα, που να εμπνέει στους πολίτες της σιγουριά και εμπιστοσύνη, για το σήμερα και το αύριο. Μια πατρίδα στην οποία να σχεδιάζουμε το μέλλον μας σε συνθήκες ειρήνης, αξιοπρέπειας και ασφάλειας.


Για μάς, ως Αστυνομία και ως Κοινωνία, θα έλεγα ότι η άψογη επιτέλεση των καθηκόντων μας, ως επίσης η ενσυνείδητη και πλήρης προσήλωση στην αποστολή μας, στις αρχές της Δημοκρατίας, της Φιλοπατρίας και της Δικαιοσύνης, συνιστά το καλύτερο μνημόσυνο, καθώς και την ελάχιστη ανταπόδοση έναντι στον αγώνα και στη θυσία των ηρωικών νεκρών που μνημονεύουμε.


Το οφείλουμε σ΄ αυτούς, αλλά και στις τωρινές και επερχόμενες γενιές, για να λειτουργούμε ως ένας ισχυρός μηχανισμός άμυνας ενάντια σε φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και εγκληματικής συμπεριφοράς, προάγοντας αρχές, αξίες και ιδανικά, που τόση ανάγκη έχει σήμερα η κοινωνία μας και που με τον αγώνα και τις θυσίες τους καθόρισαν οι ήρωες, τους οποίους τιμούμε σήμερα.


Αιωνία ας είναι η μνήμη τους και η δόξα που τους συνοδεύει.


Κατεβάστε το αρχείο τύπου WordΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΧΗΓΟΥ ΑΝΑΡΙΤΑ.doc